To kolejny już raz, gdy miłośnicy natury spotkali się na spacerze ekologicznym. Tym razem motywem przewodnim była mykologia, a celem  – przyjrzenie się bliżej światu fungi, który nas otacza: grzybom jadalnym i niejadalnym, porostom (grzybom zlichenizowanych), grzybom nadrzewnym. Pod okiem eksperta liczne grono uczestników przyglądąło się z  bliska ich  biologii i fizjologii.  

Łączenie przyjemnego z pożytecznym to swoista tradycja ekologicznych spacerów organizowanych w ramach programu “Eko Warta”. Tym razem ekologiczną przygodę rozpoczęto od prezentacji atlasów grzybów i omówienia ich prawidłowego użytkowania. Nie bez znaczenia była także edukacyjna rozmowa o ich budowie i cechach charakterystycznych. Uczestnicy spaceru ochoczo wskazywali te wyróżniki, na które należy zwrócić uwagę, próbując je oznaczyć samemu lub przygotowując ich zdjęcia do oznaczeń online. Nie zapomniano także o omówieniu takich istotnych elementów jak: zapach, siedlisko, substrat czy odbarwienia po uszkodzeniu. Następnie na warsztat wzięto kilka gatunków grzybów znalezionych przed przybyciem grupy m.in. rycerzyka czerwonozłotego – Tricholomopsis Rutilans (jadalny w małych ilościach), muchomora czerwieniejącego – Amanita Rubescens (jadalny, nie mylić z m.czerwonym!), mleczaja rydza (jadalny), strzępiaka ziemistoblaszkowego – Inocybe Geophylla (trujący, zawiera bardzo duże ilości muskaryny) oraz czubajkę kanię- Macrolepiota Procera (jadalna).  Czubajka kania stała się zresztą pretekstem pierwszego przystanku w wyprawie po lesie. Uczestnicy spaceru zatrzymali się bowiem w miejscu, gdzie rosła, aby pokazać siedlisko i jej cechy charakterystyczne: ruchomy pierścień czy wzór na trzonie. Przy okazji zostały też omówione inne gatunki czubajek (Macrolepiota), w tym sutkowata, czerwieniejąca czy gwiaździsta i podobne czubajniki (Chlorophyllum). Następnie grupa odwiedzała kolejne grzybowe przystanki, podejmując raz po raz zagadnienia etnobotaniczne: maślaki zwyczajne – Suillus Luteus (jadalne), muchomory czerwone – Amanita Muscaria (trujące), gąski ziemistoblaszkowe –Tricholoma Terreum (jadalne).   

Przy kępie zeschłych już, jesiennych pędów nawłoci kanadyjskiej omówiono drobne, widoczne dobrze pod lupą owocniki grzybów z rodzaju Hymenoscyphus (pucharek) rosnące na dolnej, wilgotnej części nawłociowych łodyg.  

Następnie przyjrzano się z bliska s różnym gatunkom grzybów purchawkowatych  – Lycoperdaceae (jeżowata- Lycoperdon Echinatum,  gruszkowata- Apioperdon Pyriforme i  oczkowata- Bovistella Utriformis ) i omówiliśmy ich cechy charakterystyczne. Nie zapomnieliśmy wspomnieć o ich walorach kulinarnych.  

Przy okazji owocowania grzyba z rodzaju Agaricus ( pieczarka) znaleziono także odpowiedź  na pytanie, czy wszystkie pieczarki są jadalne i omówiliśmy podstawowe gatunki w tym niejadalna pieczarkę karbolową- Agaricus xanthodermus.  

Skręcając do lasu, grupa zatrzymała się przy wielkim głazie pokrytym porostami, by zanurzyć się na chwilę w świecie grzybów zlichenizowanych i ich znaczeniu, budowie i składowych plechy porostowej. Był to też moment, w którym uczestnicy mieli okazję obejrzeć porosty skorupiaste przez przenośny mikroskop terenowy. 

Idąc przez las, grupa napotykała także owocniki Podgrzybka zajączka – Xerocomus Subtomentosus (jadalny) oraz borowika szlachetnego – Boletus Edulis ( jadalny) a następnie skupiska maślanki wiązowej – Hypholoma Fasciculare (trująca ) i przepięknego ale też trującego zasłonaka krwistego –  Cortinarius Sanguineus. W tym ostatnim przypadku uczestnicy pod nadzorem prowadzącego próbowali swoich sił w samodzielnym oznaczaniu gatunku wraz z rozdanymi atlasami grzybów. Z sukcesem!  

Na koniec spaceru podczas odpowiedzi na pytania końcowe omówione zostały też zagadnienia dotyczące postępowania w przypadku zatruć grzybami.  

Nie mamy najmniejszych wątpliwości, że spacer mykologiczny to świetny sposób na połączenie przyjemności z nauką. Dowiedzieliśmy się, jakie grzyby są jadalne, a które mogą być niebezpieczne.  Co więcej, poprawiliśmy także  naszą kondycję fizyczną i  psychiczną – kontakt z naturą działa relaksująco. Spacer stał się świetną okazją do spotkania innych miłośników grzybów. Tutaj mogliśmy wymienić się doświadczeniami i wiedzą. Dla nas była to prawdziwa lekcja ekologii – wiele się dowiedzieliśmy o ekosystemach leśnych i roli grzybów w naturze.

Warto wiedzieć więcej!

W ubiegłym tygodniu gościliśmy 37. uczniów Liceum Ogólnokształcącego z Pajęczna, którzy pod okiem naszych ekspertów poznawali pracę Zakładu, zdobywając jednocześnie informacje o lokalnym przemyśle.

To dla wielu jedyna okazja, aby z bliska zajrzeć za kulisy procesów produkcyjnych w jednym z największych zakładów przemysłowych w regionie.

Podczas zwiedzania Cementowni uczniowie wraz z opiekunami mogli zobaczyć, jak wygląda proces produkcyjny naszych cementów i jak działają innowacyjne rozwiązania z zakresu ochrony środowiska, dzięki którym produkcja w Cementowni Warta S.A.  jest bardziej zrównoważona.

Ruszamy z kolejną zbiórką karmy dla psiaków ze schronisk. Zbiórka odbywać się będzie w terminie: 21.10. do 4.11.2024 w miejscach oznakowanych plakatem i specjalnymi koszami.

Pojemniki będą znajdować się na Bramie nr 1, Bramie nr 2, Bramie nr 3 oraz w biurowcu.

Warto pomagać!

 #karmawraca

W dniach 25-26 września pełnomocniczka ds. zrównoważonego rozwoju i odpowiedzialnego biznesu, Monika Porębska, reprezentowała Spółkę podczas III edycji konferencji Czas na ESG zorganizowanej przez ADN Akademia w Browarach Warszawskich.

Konferencja jest jedynym na taką skalę wydarzeniem skupiającym grono ekspertów ESG, umożliwiającym transfer wiedzy i dobrych praktyk z obszaru zrównoważonego rozwoju poprzez różnorodną i angażującą formułę opartą na prelekcjach, dyskusjach panelowych, stolikach i sesjach tematycznych, networkingu.

Pierwszego dnia Monika  moderowała panel panelu „Nowe produkty, usługi a może zmiana profilu działalności – jak Zielony Ład wpływa na biznes”, natomiast drugiego reprezentowała Cementownię Warta S.A. w dyskusji „Sprawna nawigacja po ESG – jak wdrożyć zrównoważony rozwój skutecznie i (prawie) bez błędów”, który stanowił przestrzeń do dzielenia się z uczestnikami doświadczeniami z przygotowań do realizacji działań ESG i samego procesu ich raportowania w Spółce.

O priorytetach branżowych dotyczących osiągnięcia neutralności emisyjnej do 2050 roku, o gotowości sektora do partycypowania w kosztach dekarbonizacji i transformacji klimatycznej oraz o zrównoważonym rozwoju, który od wielu lat jest podstawą działań Cementowni Warta S.A.  – o tym wszystkim w najnowszym wywiadzie udzielonym portalowi ESG IMPULSE opowiada Monika Porębska – Pełnomocnik ds. Zrównoważonego Rozwoju Cementowni Warta S.A.
Zapraszamy do lektury!

Link do wywiadu: https://esgimpulse.com/twarze-esg-budujemy-zaufanie/

Na zaproszenie redakcji Pulsu Biznesu nasza pełnomocnik ds. zrównoważonego rozwoju i odpowiedzialnego biznesu, Monika Porębska wspólnie z innymi  ekspertami   „rozkładają na czynniki pierwsze” temat efektywnej transformacji energetycznej!

„Ślad węglowy to całkowita emisja gazów cieplarnianych, które są wytwarzane pośrednio i bezpośrednio przez firmę. Wiedza o tym, jaki jest nasz ślad węglowy, jest niezbędna do przeprowadzenia skutecznego procesu dekarbonizacji. 

Pozwala zidentyfikować obszary o największej emisyjności i wskazać te, które wymagają podjęcia działań. Zwiększa również szanse na nowe kontakty biznesowe, zainteresowanie inwestorów i akcjonariuszy, możliwości pozyskiwania środków finansowych czy przewagę sektorową, ponieważ coraz częściej firmy wymagają od swoich partnerów biznesowych udostępniania informacji na temat śladu węglowego, które są im potrzebne do zaraportowania i stworzenia własnych planów redukcji CO2 – zwraca uwagę Monika Porębska”. 

 Z artykułu, stanowiącego zapis dyskusji, dostępnego pod linkiem https://www.pb.pl/redukcja-sladu-weglowego-wymaga-systematycznosci-1221527 przedsiębiorstwa, na których regulacje z obszaru zrównoważonego rozwoju wymuszają redukcję emisji CO2 mogą dowiedzieć się m.in:

– od jakich działań rozpocząć proces redukcji śladu węglowego;

-jakie czynniki będą mieć wpływ na skalę naszego zaangażowania;

-gdzie szukać środków na sfinansowanie projektów ograniczających emisje

-co zrobić, gdy nasze przedsiębiorstwo nie jest w stanie samodzielnie udźwignąć nakładów finansowych związanych z transformacją energetyczną.